آمبولانس خصوصی ویژه نوزادان

در آمبولانس حمل نوزاد که با اختصار به آن آمبولانسNICU هم می گویند، دستگاه انکوباتور بهمراه تمام تجهیزات مورد نیاز از قبیل ونتیلاتور مخصوص نوزادان، مانتیور علائم حیاتی . پمپ سرنگ ،کیف احیا نوزادان و پالس اکسیمتر بهمراه کادر ویژه پرستاری و پزشک جهت جابجایی نوزاد اعزام میگردد. در نتیجه نوزاد در کمترین فاصله زمانی بعد از تولد، می تواند از امکانات پیشرفته این آمبولانس مخصوص نوزادان استفاده کند و در شرایطی پایدار و ایمن قرار بگیرد تا به بیمارستانی دیگر منتقل شود.
هزینه آمبولانس حمل نوزاد NICU چقدر است؟
در خصوص هزینه آمبولانس خصوصی حمل نوزاد ذکر این نکته ضروری است که به طور کلی هزینه خدمات مربوط به آمبولانس ها به موارد متعددی بستگی دارد و نمی شود رقم ثابتی را برای آن ها در نظر گرفت. از جمله عوامل تاثیر گذار بر هزینه آمبولانس حمل نوزاد NICU می شود به این موارد اشاره کرد:
• مسافت طی شده از مبدا تا مقصد
• مدت زمانی که آمبولانس در اختیار شما قرار می گیرد
• خدماتی که نوزاد به آن نیاز دارد و توسط آمبولانس ارائه می شود
• تجهیزات و دارو هایی که در آمبولانس برای رسیدگی به نوزاد مصرف می شوند
• کمک گرفتن از تیم کمکی و یا پرستار همراه

آمبولانس کددار

آمبولانس کددار، که در ایران معمولاً به‌عنوان آمبولانس‌های مجهز به امکانات مراقبت‌های ویژه (ICU/CCU) شناخته می‌شود، نوعی آمبولانس تخصصی است که برای انتقال بیماران بدحال یا در شرایط اضطراری طراحی شده است. این آمبولانس‌ها نقش حیاتی در سیستم فوریت‌های پزشکی دارند و با تجهیزات پیشرفته و کادر پزشکی مجرب، به‌عنوان یک واحد سیار درمانی عمل می‌کنند. در این مقاله، به بررسی استانداردهای ملی ایران، انواع آمبولانس‌های کددار، تجهیزات موردنیاز، و کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم.

دسته‌بندی آمبولانس‌ها

تیپ A: برای انتقال بیماران غیراورژانسی (A1 برای یک بیمار، A2 برای چند بیمار) که نیازی به مراقبت‌های ویژه ندارند.

تیپ B: آمبولانس‌های اورژانسی که برای درمان اولیه، پایش و انتقال بیماران بدحال مجهز شده‌اند. این نوع معمولاً به‌عنوان آمبولانس کددار شناخته می‌شود.

تیپ C: آمبولانس‌های واحد سیار مراقبت‌های ویژه، که پیشرفته‌ترین تجهیزات را دارند و برای بیماران در شرایط بسیار بحرانی مناسب‌اند.

آمبولانس‌های کددار برای موقعیت‌های زیر استفاده می‌شوند:

انتقال بیماران بدحال: مانند بیماران دچار سکته قلبی، مغزی یا آسیب‌های شدید ترومایی.

انتقال بین‌ بیمارستانی: برای جابه‌جایی بیماران نیازمند مراقبت‌های ویژه از یک مرکز درمانی به مرکز دیگر.

فوریت‌های پزشکی در محل حادثه: ارائه خدمات اولیه توسط تکنسین‌های فوریت پزشکی (پارامدیک‌ها) در صحنه حادثه.

آمادگی برای پیوند اعضا: در مواردی که بیمار دچار مرگ مغزی شده و نیاز به انتقال سریع برای پیوند دارد